اقدامات جدید فدرال رزرو شامل کاهش متوالی نرخ بهره و پایان دادن به سیاست انقباض کمی است. این تغییرات پولی در شرایط تورمی با وجود تلاش رئیس فدرال رزرو برای مدیریت انتظارات، سیگنال های متناقضی را به بازارها ارسال می کند.
«پاول پوت» در جریان است.
رئیس فدرال رزرو تلاش کرد تا خود را تندرو نشان دهد، اما اقدامات جدید فدرال رزرو همانند یک کبوتر (صلح طلب) بود.
برای دومین جلسه متوالی، فدرال رزرو نرخ بهره وجوه فدرال را در روز چهارشنبه به میزان یک چهارم درصد کاهش داد. در اقدامی حتی تهاجمی تر به سوی تسهیل پولی، کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) همچنین اعلام کرد که کاهش ترازنامه در ماه دسامبر به پایان خواهد رسید.
با این حال، جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، با کم اهمیت جلوه دادن امکان کاهش دیگری در ماه دسامبر، تلاش کرد تا از داغ شدن بیش از حد اوضاع جلوگیری کند.
کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) با 10 رای موافق و 2 رای مخالف به کاهش نرخ ها رای داد. نرخ وجوه فدرال اکنون در محدوده بین 3.75 تا 4 درصد قرار دارد.
همانطور که در جلسه سپتامبر انجام داد، فرماندار استیون میران، منصوب ترامپ، رای مخالف داد و نشان داد که او خواهان کاهش نیم درصدی بود. در سوی دیگر، جفری اشمید، رئیس فدرال رزرو کانزاس سیتی، رای خیر داد و اعلام کرد که او در این زمان با هرگونه کاهش مخالف است.
بیانیه رسمی کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) اذعان داشت که «تورم از اوایل سال افزایش یافته و تا حدودی بالا باقی مانده است»، با این حال سیاست پولی را تسهیل کرد. کمیته اظهار داشت که «خطرات نزولی برای اشتغال در ماه های اخیر افزایش یافته است.»
پایان کاهش ترازنامه و اقدامات جدید فدرال رزرو
پاول اشاره کرده بود که بانک مرکزی می تواند کاهش ترازنامه را زودتر از موعد به پایان برساند. کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) نیز این ایده را دنبال کرد و پایان سیاست انقباض پولی (quantitative tightening) را از تاریخ 10 آذر 1404 اعلام کرد. این تصمیم یکی از اقدامات جدید فدرال رزرو به شمار می رود.
در عمل، این بدان معناست که بانک مرکزی کاهش نگهداری اوراق خزانه داری و اوراق بهادار با پشتوانه رهنی را متوقف کرده و اندازه ترازنامه خود را در سطح فعلی حفظ خواهد کرد.
کاهش ترازنامه، یا سیاست انقباض پولی (QT)، با کاهش ذخایر بانکی و انتقال تامین مالی بدهی دولتی به بخش خصوصی، نقدینگی را از سیستم مالی خارج می کند. این امر شرایط تامین مالی و بدهی بازار را سخت تر می کند و عملا انقباضی (deflationary) است. پایان دادن به کاهش ترازنامه، نقدینگی را افزایش خواهد داد و همچنین تورمی (inflationary) است، که جزو اقدامات جدید فدرال رزرو است.
مهم تر از آن، پایان کاهش ترازنامه مقداری فشار را از بازار اوراق خزانه داری برمی دارد، زیرا بانک مرکزی مجبور خواهد بود با سررسید شدن اوراق قدیمی، اوراق جدید خریداری کند. این یکی از اقدامات جدید فدرال رزرو است که می تواند به کاهش بازده اوراق قرضه کمک کند و به دولت فدرال اجازه دهد با نرخ های پایین تر وام بگیرد و هزینه های تامین مالی خود را کاهش دهد.
فدرال رزرو برنامه کاهش ترازنامه را در اسفند 1400 اعلام کرد، زمانی که دیگر نمی توانست همه را قانع کند که تورم قیمت ها «موقت» است. این برنامه با توجه به میزان تورمی که در طول همه گیری ایجاد کرده بود، چندان بلندپروازانه نبود. اگر فدرال رزرو از طرح اولیه پیروی می کرد (که نکرد)، 7.8 سال طول می کشید تا ترازنامه خود را به سطوح پیش از همه گیری بازگرداند. این حتی تریلیون ها دلار اضافه شده در پی بحران مالی 2008 را نیز شامل نمی شود.
و البته، بانک مرکزی به برنامه خود پایبند نبود. فدرال رزرو سرعت کاهش ترازنامه را در اردیبهشت 1403 کاهش داد و اکنون این فرآیند به پایان رسیده است، که این تغییرات جزو اقدامات جدید فدرال رزرو محسوب می شود.
فدرال رزرو از اوج خود، حدود 2.4 تریلیون دلار را از ترازنامه خارج کرد. این رقم چشمگیر به نظر می رسد، اما تنها حدود نیمی از افزایش طی دوران همه گیری را نشان می دهد.
عملیات سخن گفتاری رئیس پاول و تحلیل اقدامات جدید فدرال رزرو
پاول و همکارانش «میز مهمانی را پر کردند و جشن پول آسان را به راه انداختند»، اما سپس رئیس فدرال رزرو سعی کرد با تعدیل انتظارات برای کاهش نرخ در ماه دسامبر، «مهمانان سرمست» را آرام کند. این تضاد در اقدامات جدید فدرال رزرو قابل مشاهده است.
این به این دلیل است که فدرال رزرو با وجود تورم مداوم، سیاست پولی را به شدت تسهیل کرد. در یک دنیای منطقی، بانک مرکزی نرخ ها را بالاتر نگه می داشت تا برای همیشه تورم را خفه کند. حتی ممکن بود نرخ ها را افزایش دهد.
اما ما در دنیای منطقی زندگی نمی کنیم.
ما در دنیایی زندگی می کنیم که دارای «سیاه چاله بدهی» و اقتصاد حبابی است که در دهه ها پول آسان ایجاد شده و نمی تواند در محیط نرخ بهره ای اندکی بالاتر عمل کند.
پاول این را می داند، بنابراین او باید حداقل مثل یک بانکدار مرکزی نگران تورم صحبت کند، حتی در حالی که در حال روشن کردن موتور تورم است.
با نزدیک شدن به جلسه اکتبر، بیشتر تحلیلگران انتظار داشتند که فدرال رزرو هم این ماه و هم دوباره در ماه دسامبر، کاهش نرخ بهره آمریکا. اما پاول گفت که نباید صرفا فرض کنیم که در جلسه نهایی سال 2025 تسهیلات بیشتری در کار خواهد بود.
«در بحث های کمیته در این جلسه، دیدگاه های بسیار متفاوتی در مورد نحوه عمل در ماه دسامبر وجود داشت. کاهش بیشتر نرخ سیاستی در جلسه دسامبر یک نتیجه حتمی نیست. به هیچ وجه.»
پاول همچنین اشاره کرد که «یک اجماع رو به رشد» در میان اعضای کمیته برای «حداقل یک چرخه صبر کردن» قبل از کاهش مجدد وجود دارد.
صحبت های پاول اثرگذار بود. معامله گران پس از نشست مطبوعاتی پاول، احتمال کاهش نرخ در ماه دسامبر را از 90 درصد به 67 درصد کاهش دادند و بازار سهام با ناامیدی سقوط کرد. این نوسانات بازار تحت تاثیر اقدامات جدید فدرال رزرو قرار دارد.
اما اینها چیزی جز حرف نیست. مقامات فدرال رزرو می توانند انواع و اقسام حرف ها را بزنند. مهم این است که به کاری که انجام می دهد توجه کنیم. آنچه انجام داد، کاهش نرخ ها و تسهیل سیاست پولی در یک محیط تورمی بود. و کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) هیچ ایده ای ندارد که در ماه دسامبر چه خواهد کرد، زیرا عملا با محدودیت انتشار داده ها به دلیل تعطیلی دولت، کورکورانه عمل می کند. هنگامی که از پاول درباره ماه دسامبر سؤال شد، او اعتراف کرد: «ما فقط نمی دانیم چه خواهیم دید. اگر سطح بالایی از عدم قطعیت وجود داشته باشد، آنگاه می تواند دلیلی برای احتیاط در مورد حرکت باشد.»
پاول همچنین ادعا کرد: «تورم، به دور از تعرفه ها، در واقع چندان از هدف 2 درصدی ما دور نیست.»
اما هر چقدر هم پاول سعی کند داده های شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) را تحلیل و توجیه کند، تورم در حال افزایش است، و این کاهش اضافی، همراه با پایان سیاست انقباض پولی، این روند را تسریع خواهد کرد.
تا پایان ماه ژوئن، عرضه پول بیش از 600 میلیارد دلار از پایین ترین نقطه خود در اواسط سال 2023 افزایش یافته بود.
تا ماه سپتامبر، عرضه پول M2 به 22.2 تریلیون دلار رسید و بالاتر از اوج خود در دوران همه گیری است.
من نمی توانم این واقعیت را نادیده بگیرم: این دقیقا تورم است.
افزایش قیمت های مصرف کننده تنها یکی از علائم تورم پولی است. ما آن را در قیمت دارایی هایی مانند املاک و مستغلات و سهام نیز مشاهده می کنیم. دقیقا به همین دلیل است که وقتی پاول پیام های تندروانه خود را آغاز کرد، بازار سهام دچار ریزش شد.
واقعیت این است که فدرال رزرو در یک وضعیت بغرنج (Catch-22) قرار دارد. همزمان نیاز دارد نرخ ها را بالا نگه دارد تا با تورم مقابله کند و نرخ ها را کاهش دهد تا سعی کند اقتصاد را از فرو رفتن کامل در «سیاه چاله بدهی» نجات دهد. اشتباه نکنید، هر آنچه که از زبان مقامات فدرال رزرو می شنوید، آنها تورم را انتخاب کرده اند.
در طول این مقاله، به تصمیمات اخیر فدرال رزرو در خصوص کاهش نرخ بهره و توقف سیاست انقباض کمی پرداختیم. همچنین، بررسی کردیم که چگونه رئیس فدرال رزرو با وجود اتخاذ سیاست های تسهیل گرایانه، سعی در کنترل انتظارات تورمی دارد و این تناقض چگونه بر بازارهای مالی تاثیر می گذارد و چالش های پیش روی اقتصاد کنونی را برجسته می سازد.
Fed cuts rates, ends balance sheet reduction but puts on a hawkish front
